دو فعال مدنی ترک به دلیل فعالیت‌های در ایران در مجموع به تحمل یازده سال حبس محکوم شدند.
استانبول/ مصطفی ملیح آهیسحالی/ خبرگزاری آناتولی
مختار ابراهیمی و موسی ضیا گرگری دو فعال مدنی تُرک در ایران به اتهامات «تشکیل دسته و گروه علیه نظام و عضویت در کانال‌ها و گروه‌های معاند نظام» و «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به ترتیب به 10 و 1 سال حبس تعزیری محکوم شده‌اند.
مختار ابراهیمی در این زمینه به خبرنگار آناتولی گفت: برای دفاع از حقوق ترک‌های آذربایجان در ایران به طور قانونی تلاش می‌کنیم. در جلسه دادگاهی که قاضی مانند دادستان عمل کرده و اجازه دفاع از خود را به من نداد به 10 سال زندان محکوم شدم.
ابراهیمی با بیان این که در راستای فعالیت‌هایش در زمینه دفاع از حق زبان مادری 7 سال، 3 ماه و یک روز به حبس محکوم شده و در زندان مهاباد محکومیت خود را سپری کرده است، ادامه داد: حدود 12 سال پیش به فعالیت‌های خود در زمینه دفاع از حقوق بشر را آغاز کردم. همچنین طی 6 سال اخیر دستکم 200 مقاله در این زمینه نوشتم.
این فعال مدنی 36 ساله که دارای 3 فرزند است، در زمینه حکم زندان اخیرش گفت: ماه اوت سال گذشته بازداشت شده و به مدت 22 روز در سلولی در تبریز به سر بردم. در طول این مدت بازپرسی‌ها ادامه داشت و دست به اعتصاب غذا زدم. سپس به پس از 9 روز بازداشت در زندان مراغه به طور مشروط آزاد شدم. سپس به اتهام «تشکیل دسته و گروه علیه نظام و عضویت در کانال‌ها و گروه‌های معاند نظام» به 10 سال حبس محکوم شدم. جهت اعراض به این حکم غیرقانونی به دادگاه تجدید نظر مراجعه خواهم کرد.
– «حقوق خود در قانون اساسی ایران را مطالبه می‌کنیم»
در این راستا، موسی ضیا گرگری 51 ساله که به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به یک سال حبس تعزیری محکوم شده است، گفت: ما حقوق خود بر اساس ماده‌های 15 و 19 قانون اساسی ایران را طلب می‌کنیم. زبان مادری و تاریخ‌مان را می‌خواهیم. به دلیل این مطالبات متهم می‌شویم. به طور ناعادلانه به یک سال حبس می‌حکوم شدم.
گرگری هم که 16 سپتامبر سال گذشته در محل اقامت خود در شهرستان نقده استان آذربایجان غربی بازداشت شده و پس از 20 روز به طور مشروط آزاد شده است، این حکم را به دادگاه تجدید نظر منتقل خواهد کرد.
بر اساس ماده 15 قانون اساسی زبان رسمی ایران فارسی است اما تدریس و استفاده از زبان‌های محلی در رسانه‌ها آزاد است. در ماده 19 نیز آمده است که مردم ایران از هر قوم و قبیله که باشند از حقوق مساوی برخوردارند و رنگ، نژاد، زبان و مانند اینها سبب امتیاز نخواهد بود.
